Plastik ürünlerin hemen hepsi 400 yıl gibi çok uzun süreler alsa da moleküler seviyede yıkıma uğrayarak bakteri ve mantarlar tarafından metabolikleştirilmektedir. Biyotransformasyon katkı teknolojisi ile sağladığımız ise bu sürenin ürünün endüstriyel kullanımını ve raf ömrünü etkilemeden birkaç ay gibi çok daha kısa bir süreye indirgenmesi için doğaya yardımcı olmak..
Dünya'da birçok yerde kullanımı yasaklanan bu teknolojiler bozunmanın yalnızca birinci fazını gerçekleştirmekte ve bozunma ilüzyonu vererek arkalarında ana ürün ile aynı özelliklere sahip mikro plastikler bırakmaktadır.
Çöp yığma sahalarında plastik dahil çok fazla çöp üst üste yığıldıkları için plastik parçalar güneş ışığına ve oksijene yeterince temas edememekte bu sebeple bozunma neredeyse hiç olmamaktadır.
Avrupa'da daha yaygın olan endüstriyel kompostlama tesisleri atıkları ısı, nem gibi çeşitli değişkenlerin kontrol edildiği bir ortamda belli süreler bekleterek kontrollü ve hızlandırılmış bir bozunma sürecine sokmayı amaçlamaktadır.
Çok sınırlı bir uygulama alanı olmakla birlikte ülkemizde ne yazık ki yeterince uygulanamamaktadır.
Atık yönetimini sistemlerine katılamamış ''kaçak'' plastikler için geliştirilen bu teknoloji plastiklerin doğaya düşmesi durumunda 6 ay gibi kısa sürelerde hızlandırılmış bir bozun-maya uğrayarak su ve karbondioksite dönüş-ünceye kadar bozunmalarını sağlamaktadır
Plastik ürünün raf ömrünü, kalitesini ve geri dönüştürülebilirliği etkilemeden
tam bir biyobozunmaya giden yolun aşamaları
Güney Florida koşullarında ve polietilen film üzerinde yapılan örnek test te gün gün ürünün moleküler kütle ortalaması (Mwa) hesaplanarak bozunma süreci takip edilmiştir.
